آن هنگام که آن بوته خار بر روی زمین تنها بود
خداوند گل سرخی را در کنارش رویانید
آن گل در کنار بوته خار شکفت
خداوند برگشت و آن گل را با خود به آسمان برد
اما آن گل دیگر هرگز نشکفت
آن بوته نشکفت آری
آن گل سرخ
ریشه اش را روی زمین جاگذاشته بود
آخر آن گل به آن بوته خار دل بسته بود
در آن هنگام بود که خداوند گریست
گریست و عشق را آفرید
موقع امتحاناسا درس بخونید کله پوکا
البته ۱ کی نیست بگه تو که لالایی بلدی چرا ... ؟
پیروز ...